Zespół zamkowy w Kazimierzu Dolnym

     Zespół zamkowy w Kazimierzu Dolnym to zespół obronnych fortyfikacji z XIII i XIV wieku, położony na Górze Zamkowej. Najważniejszym elementem zespołu jest wieża znana jako "Baszta" lub Wieża Łokietka, wzniesiona na przełomie XIII i XIV wieku, która strzegła przeprawy przez Wisłę. Wieża ma wysokość do 20 metrów, z obwodem 32,5 metra u podstawy, a jej mury osiągają grubość 4,2 metra. Dostęp do baszty prowadzi jedyne wejście, umiejscowione 6 metrów nad poziomem gruntu, a w jej najniższej kondygnacji znajduje się loch. 

     Zamek, według Jana Długosza, został zbudowany na polecenie Kazimierza Wielkiego w latach 40. XIV wieku, a jego kształt był pierwotnie owalny, otoczony grubymi murami z blankami. W XV wieku, pod zarządem rodu Grotów, zamek został rozbudowany o nowe skrzydło mieszkalne oraz wieżę obronną. W 1509 roku Zygmunt I Stary nadał prawa do zamku rodowi Firlejów, co zapoczątkowało kolejną przebudowę w stylu włoskiego renesansu. W XVII wieku zamek został zniszczony w czasie potopu szwedzkiego oraz pożarów, a ostatecznie popadł w ruinę na początku XVIII wieku. W 1831 roku, podczas bitwy powstania listopadowego, zamek bronił batalion celnych strzelców. Po badaniach archeologicznych w latach 1958–1960 zamek został zabezpieczony jako trwała ruina i udostępniony do zwiedzania.